μία μικρή ιστορία από το βιβλίο μου...

Σήμερα σάς (απόψε) έχω μία μικρή ιστορία από το βιβλίο μου... πάντα συνοδευμένη με τις εικόνες που έχω επιλέξει...
λοιπόν...

Η γιαγιά...
Περπατάς ήσυχα στην πόλη. Κάποια στιγμή, κοιτάς κάτω, και βλέπεις στο πεζοδρόμιο κάτι κλαδιά.
Σηκώνεις το βλέμμα σου, και τι βλέπεις απάνω στην εληά;
Την γιαγιά με το πριόνι στο χέρι, με τόνα της πόδι στο κλαδί της εληάς και τάλλο στην κορφή της σκάλας...
– Θέλετε βοήθεια; Καταφέρνεις να πεις, αντί να ουρλιάξεις: «Βοήθεια!!»
– Αχ, παιδάκι μου, ένα κλαρί,
ένα κλαρί θέλω να κόψω με το πριόνι, και δεν μπορώ.
– Θέλει προσοχή, εκεί που ανεβήκατε, έλεος!
– Αχ! «Νάταν τα νειάτα δύο φορές!» λέει με παράπονο, η γιαγιά.
Και έτσι, όπως το πάτε, σκέφτομαι και εγώ, «τα γερατειά καμμία», κυρία μου, μα καμμία!…

Λαμπρινή Χ. Τζούρκα
Οι ιστορίες τους... 

η γιαγιά... 

Lamprini T.