Για τους δασκάλους....

Για τους δασκάλους... της γης... ένα ποίημα που ανακάλυψα (και αυτό στο φεις... ) από την φίλη.... 

ΜΑΤΣΗ ΧΑΤΖΗΛΑΖΑΡΟΥ

(κλικ στο όνομα.. και θα σας πάει στο φεις της φίλης... 

ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΜΙΣΤΡΑΛ ( 1889 - 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1957)

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

 Δάσκαλος επί το έργον...

Δώσε μου, Κύριε, απλότητα και βάθος.
Κάνε να μην είμαι περίπλοκος,
ούτε κοινότυπος στο καθημερινό μου μάθημα.
Κάνε να υψώνω τα μάτια
πάνω από το πληγωμένο μου στήθος,
μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου.
Ας μη φέρνω μαζί μου στην έδρα
τις μικρές μου υλικές μέριμνες,
τις κωμικές λύπες μου. 

Δάσκαλος...

Κάμε το χέρι μου
ελαφρότερο στην τιμωρία
και απαλότερο στο χάδι.
Ας επιπλήττω απρόθυμα,
για να 'μαι βέβαιος
πως τιμωρώ από αγάπη.
Το πλινθόκτιστο σχολείο μου
ας είναι καμωμένο από πνεύμα.

 Δασκάλα... 

 Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου
ας γεμίζουν τη φτωχή του είσοδο,
τη γυμνή αίθουσά του.
Η καρδιά μου ας είναι στήλη του,
η πιο δυνατή και η θέλησή μου
χρυσάφι καθαρότερο
απ' τις κολώνες των πλούσιων σχολείων.

   lamprini (η περιπτερούχος)