Παρασκευή 18 Απριλίου 2025

το λουλούδι του Επιταφίου της Λαμπρινής Χ. Τζούρκα, απ' το βιβλίο της... ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ... και το βίντεο

το λουλούδι του Επιταφίου της Λαμπρινής Χ. Τζούρκα, απ' το βιβλίο της... ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ... 

Δεν χρειάστηκε πολύ για να απλώσω ρίζες

το λουλούδι

Με τις βροχές του Χειμώνα και της Άνοιξης μεγάλωσα ανάμεσα στα άλλα ανθάκια, Τ' αδελφάκια μου...
Τα λευκά μου πέταλα γινόντουσαν διάφανα στον ήλιο και σκεφτόμουν ότι αυτό θάτανε η... Ευτυχία... που λένε οι άνθρωποι
Ώσπου ήρθε ένα χέρι και μ' έκοψε... Ένα απαλό, γυναικείο χέρι... με ξερίζωσε... Και είπα αυτό είναι το τέλος...
Ώσπου βρέθηκα εδώ
Ανάμεσα στ' άλλα ανθάκια, τ' αδελφάκια μου... στην κορφή του επιταφίου... Στην κορφή του κόσμου... Και τότε είπα... ΑΥΤΟ είναι... η Ε Υ Τ Υ Χ Ι Ά κι έσβησα απαλά... κοντά Του...

.........

το λουλούδι του Επιταφίου της Λαμπρινής Χ. Τζούρκα, απ' το βιβλίο της... ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ... 


Lamprini T. 

Υ.Γ. Οι φώτο και το βίντεο: https://youtu.be/u6DeXsdPraA

Πέμπτη 17 Απριλίου 2025

Mπουμ! καλέ τι γέλιο... 6' περίπου γέλιο!! BOOM

 

BOOM
https://www.youtube.com/watch?v=d-lMflQsN9M


Directors : Gabriel Augerai, Romain Augier, Laurie Pereira de Figueiredo, Charles Di Cicco, Yannick Jacquin Original score : Mathis Marchal Production : Julien Deparis - École des Nouvelles Images

Mεγάλη Πέμπτη πρωΐ θα πηγαίναμε στον Άγιο Νικόλαο

 

 Mεγάλη Πέμπτη πρωΐ θα πηγαίναμε στον Άγιο Νικόλαο

Άγιος Νικόλαος

να κοινωνήσουμε, εμείς τα παιδιά (ο Νίκος κι εγώ).
Σηκωνόμασταν πολύ πρωΐ, γιατί η θεία Κοινωνία προσφερότανε νωρίς για τους εργαζομένους, και κατόπιν πηγαίναμε στον παππού τον Νίκο, για να πάρουμε την ευχή του.
Έξω απ' την Εκκλησία ήταν πολύς ο κόσμος που περίμενε, παίρναμε κι εμείς την σειρά μας... και κοινωνούσαμε.
Η Μεγάλη Πέμπτη ήταν σπουδαία μέρα για μάς.
Μετά την Εκκλησία, πηγαίναμε στον φούρνο για να αγοράσουμε το κουλούρι μας... Η νηστεία δεν είχε τελειώσει ακόμα.
Φέτος... μπορεί να μην έχουμε τον παππού τον Νίκο μαζύ μας, αλλά έχουμε τον αδελφό μου... τον Νίκο, που έγινε ο καινούργιος ΠΑΠΠΟΥΣ Ο ΝΙΚΟΣ... <3 <3
(φώτο: ο Μυστικός Δείπνος του Λεονάρντο Ντα Βίντσι)


................................................................




 Mεγάλη Πέμπτη πρωΐ θα πηγαίναμε στον Άγιο Νικόλαο


Άγιος Νικόλαος


να κοινωνήσουμε, εμείς τα παιδιά (ο Νίκος κι εγώ).

ο Μυστικός Δείπνος του Λεονάρντο Ντα Βίντσι


να κοινωνήσουμε, εμείς τα παιδιά (ο Νίκος κι εγώ).

Φορούσαμε τα καλά μας. Εγώ φορούσα το Πασχαλιάτικο φόρεμά μου,

Πασχαλιάτικο φόρεμά

άφηνα μακρυά τα μαλλιά μου (που συνήθως τα έκανα κοτσίδες) και φορούσα τα καινούργια πέδιλά μου.

καινούργια πέδιλα

Σηκωνόμασταν πολύ πρωΐ, γιατί η θεία Κοινωνία

θεία Κοινωνία


προσφερότανε νωρίς για τους εργαζομένους, και κατόπιν πηγαίναμε στον παππού τον Νίκο, για να πάρουμε την ευχή του.
Ο παππούς

o παππούς 


τότε έμενε στην θεία μου, ακριβώς στο διπλανό μας σπίτι. Χτυπούσαμε το κουδούνι, ανεβαίναμε τα σκαλιά ως τον τελευταίο όροφο, και βρίσκαμε τον παππού να μάς περιμένει, για να μάς δώσει την ευχή του. Πώς αλλιώς θα κοινωνούσαμε;

Έξω απ' την Εκκλησία ήταν πολύς ο κόσμος που περίμενε,

πολύς ο κόσμος

παίρναμε κι εμείς την σειρά μας... και κοινωνούσαμε.
Μπορεί να φθάναμε και κατά τις 8 το πρωΐ, κι ακόμα ο κόσμος να είναι απ' έξω, μιας που η Εκκλησία είχε προνοήσει για να μπορούν οι εργαζόμενοι να κοινωνήσουν, χρονιάρα μέρα, και κατόπιν να μπορούν να πάνε στις εργασίες τους.

στις εργασίες τους


Η Μεγάλη Πέμπτη ήταν σπουδαία μέρα για μάς.

Μετά την Εκκλησία, πηγαίναμε στον φούρνο για να αγοράσουμε το κουλούρι μας...

κουλούρι

Δεν μπορούσαμε να πάρουμε κάποια τυρόπηττα ή κάτι άλλο αρτύσιμο.

Η νηστεία δεν είχε τελειώσει ακόμα.

Φέτος... μπορεί να μην έχουμε τον παππού τον Νίκο μαζύ μας (έχει σχωρεθεί εδώ και πολλά χρόνια... ) αλλά έχουμε τον αδελφό μου... τον Νίκο. Ο αδελφός μου ο Νίκος τώρα, έγινε ο καινούργιος ΠΑΠΠΟΥΣ Ο ΝΙΚΟΣ... <3 <3

ο καινούργιος ΠΑΠΠΟΥΣ Ο ΝΙΚΟΣ


Η οικογένειά μας... αυξήθηκε!!!...

Η οικογένειά μας...



Lamprini T. 



αυτό το "αεράκι" του "Επιταφίου"!!! Μόνον ο Χατζιδάκις μπορεί να το αποδώσει τόσο καλά:

 

 αυτό το "αεράκι" του "Επιταφίου"!!! Μόνον ο Χατζιδάκις μπορεί να το αποδώσει τόσο καλά:


ο Μάνος Χατζιδάκις αριστερά

"Εδώ σ’αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί. "


Οδός Ονείρων Μάνος Χατζιδάκις Πρόλογος Ονειρο Παιδιών της Γειτονιάς

Θ ε ός σχωρέσ΄ τον









Christs Entry into Jerusalem
(Η Είσοδος του Χριστού στην Ιερουσαλήμ)
του Ιωάννη-Ιππολύτου Φλαντρέν (Hippolyte Flandrin)1842


Εξαιρετικό!!!!!!!!!!!!

Lamprini T. 




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...