η μαμά.... θυμήθηκε ένα ποίημα... Νίκη, Κωστής Παλαμάς...
Νίκη
Κωστής Παλαμάς
Εδώ στο ελληνικό το χώμα,το στοιχειωμένο και ιερό,που το ίδιο χώμα μένει ακόμακι απ’ τον αρχαίο τον καιρό,
5στο χώμα τούτο πάντα ανθούνεκι έχουν αθάνατη ζωήκαι μας θαμπώνουν, μας μεθούνενεράιδες, ήρωες, θεοί!
Είδα τη Νίκη τη μεγάλη,10τη Νίκη την παντοτινή!Την είδα εμπρός μου να προβάλλειμε φορεσιά ολοφωτεινή.
Ασύγκριτη σαν την ιδέα,σαν όνειρο λαχταριστή,15είδα τη Νίκη την αρχαία,τη Νίκη την κυματιστή!
Την είδα. Με το πέταμά τηςδεν έφευγε στους ουρανούς,εκεί που δύσκολα σιμά της20μπορεί να κρατηθεί κι ο νους.
Δεν έτρεχε να φτάσει πρώτη,να στεφανώσει φτερωτήτο λιονταρόκαρδο στρατιώτη,τον εμπνευσμένο τον ποιητή.
25Δεν έδενεν η θεία κόρημ’ ένα της σάλπισμα τρανό,και ορθή στου καραβιού την πλώρη,το μανιωμένο Ωκεανό.
Χρυσελεφάντινη γαλήνη30δεν έδειχνε, δεν είχε αυτή.Δεν την αντίκρισα να λύνειτα σάνδαλά της λατρευτή.
Και δεν την είδα σαν αστέριτης τέχνης θείο πελεκητό35στην πέτρα τη σκληρή από χέριενός τεχνίτη δυνατό.
Και δεν τη είδα μες στων νέωντα γαύρα πλήθη να οδηγείτους ταύρους των Παναθηναίων40στεφανωτούς προς τη σφαγή.
Καθώς ο πρώτος ο τεχνίτηςτην έπλασεν απλοϊκάμε το γυναίκειο το κορμί τηςχωρίς γνωρίσματα θεϊκά,
45την είδα να περνά απ’ τη στράταχωρίς σαλπίσματα, κλαδιάκαι τρόπαια και φτερά χιονάτα,χωρίς ουράνια συνοδειά.
Αλλ’ η Ομορφιά της πέρα ώς πέρα50σκόρπια στο ολόψηλο κορμίείχε της Νίκης τον αέρα,είχε της Νίκης την ορμή.
Κι ήταν πλασμένο το κορμί τηςόχι από σάρκα· από ψυχή!55Το νου τραβούσε σα μαγνήτης,τον ύψωνε σαν προσευχή.
Κι από το άυλο, το παρθένοκορμί, που διάβαινε γοργό,έβγαινε φως ευλογημένο,60έβγαινε φως θαυματουργό.
Και φάνταζε σα να πηγαίνειβοήθεια και παρηγοριάσε κάθε νιότη ερωτεμένη,σε κάθε συμφορά βαριά,
65ταίρι στον έρημο, στον ξένοσκέπη, στη φύση μια ευωδιά,και δύναμη στο δειλιασμένοκαι νέα θρησκεία μες στην καρδιά.
Την είδα να περνά μπροστά μου70με φορεσιά ολοφωτεινήκαι λύγισα στη γη εκεί χάμουκι έκραξα με τρανή φωνή,
γονατιστός, με θαμπωμέναμάτια, με λάβρα περισσή:75«Χαίρε θεά, χαίρε παρθένα,Ω Νίκη, ω Νίκη, ω Νίκη Εσύ!
Εσύ που δείχνεις πώς ανθούνεεδώ μ’ αθάνατη ζωή,πώς μας εμπνέουν και μας μεθούνε80νεράιδες, ήρωες, θεοί!» Lamprini T. ΠΗΓΗ: https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=7&text_id=1248
αφού το ξέρει η κυρία Πόουλ... (δεξιά... )... το έμαθε όλο το Κράνφορντ...
να και ένας γάμος... (ίσως στα επόμενα επεισόδια...)
η φιλοξενούμενη και οι δύο αδελφές...
ένα μαργαριτάρι
αστείο, τρυφερό με... σασπένς...
αξίζει...
Lamprini T.
Y.Γ. πηγή voody on line
Cranford
Director: Sue Birtwistle, Susie Conklin
Ηθοποιοί: Judi Dench, Julia McKenzie, Imelda Staunton
Το “Cranford” είναι μια Βρετανική παραγωγή σκηνοθετημένη από τους Simon Curtis και Steve Hudson, που βασίζεται στο τρίτομο μυθιστόρημα της Elizabeth Gaskell που δημοσιεύτηκε το 1849 και το 1858.
Η σειρά αρχικά προβλήθηκε σε πέντε μέρη στην Αγγλία από το BBC One το Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2007, και στις ΗΠΑ σε τρία επεισόδια από το PBS ως μέρος του αφιερώματος “Masterpiece Theatre series” τον Μάιο του 2008.
Το 2009 Προβλήθηκε από το BBC One η συνέχεια της σειράς, με τον τίτλο: “Return to Cranford”. Η βραβευμένη με OSCAR Τζούντι Ντεντς, ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα Μάικλ Γκαμπόν και η υποψήφια για OSCAR Ιμέλντα Στόντον πρωταγωνιστούν σε μία από τις καλύτερες σειρές εποχής του ΒΒC, βασισμένη στις νουβέλες της Ελιζαμπεθ Γκάσκελ
. Η ζωή στο Κράνφορντ, τη μικρή πόλη της βορειοδυτικής Αγγλίας, καθορίζεται από την εθιμοτυπία και από ένα περίπλοκο δίκτυο γυναικών. Τα πάντα διεξάγονται σύμφωνα με τους δικούς τους κοινωνικούς κανόνες και όλοι συζητούν και συζητιούνται πίσω από κλειστές πόρτες. Το Κράνφορντ όμως βρίσκεται στα πρόθυρα της αλλαγής και όταν μία είδηση γίνει γνωστή, η μικρή πόλη θα συγκλονιστεί…
Ο Ανδρέας Καρμπόνε γεννήθηκε στην Πάτρα το 1926, σπούδασε όμως μουσική στην Αθήνα. Βιολί με τον καθηγητή Ιωσήφ Μπουστίντουϊ και ανώτερα θεωρητικά με τον αρχιμουσικό Φιλοκτήτη Οικονομίδη στο Ωδείο Αθηνών.
Στη συνέχεια γίνεται μαθητής του συνθέτη και καθηγητή Γιάννη Α. Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα από όπου παίρνει πτυχίο Αρμονίας και Δίπλωμα Αντίστιξης και Φούγκας το 1955.
Δύο χρόνια αργότερα με υποτροφία της Ιταλικής Κυβέρνησης συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές στη Ρώμη με τον γνωστό μαέστρο καθηγητή και συνθέτη Ennio Porrino.
Μετά δύο χρόνια επιστρέφει στην Αθήνα και συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ΕΡΤ όπου εργαζόταν από το 1955 σαν υπεύθυνος των εκπομπών Σοβαρής Μουσικής της Ραδιοφωνίας και στη συνέχεια της Τηλεόρασης έως το 1991.
Εκτός από το συνθετικό του έργο, που μέρος του έχει παιχθεί στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και σε δημόσιες συναυλίες, έχει στο ενεργητικό του έντονη δραστηριότητα σαν διευθυντής χορωδιών με συμμετοχές σε διεθνείς διαγωνισμούς και φεστιβάλ χορωδιών, αποσπώντας και βραβεία. Όπως, στο Διεθνές Πολυφωνικό Διαγωνισμό του Arezzo της Ιταλίας, στο παγκόσμιο Διαγωνιστικό Φεστιβάλ Μουσικών Συγκροτημάτων στην Ζυρίχη (Ελβετία), στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ "Νιάτα και Μουσική" στη Βιέννη (Αυστρία) κτλ.
Σαν καθηγητής Ανωτέρων Θεωρητικών της Μουσικής, δίδαξε στο Ωδείο Αθήναιον από την ίδρυσή του μέχρι το 1991 και από το 1976 μέχρι σήμερα στο Ωδείο Πειραιώς.
......................................
Υ.Γ. 2 . ΕΞΤΡΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ...
ATHENAEUM ΩΔΕΙΟ- Το Athenaeum Conservatoire / Αθήναιον Ωδείο ιδρύθηκε το 1974 από την αείμνηστη μαέστρο Λούλη Ψυχούλη και την πιανίστα Νίνα Κουκουράκη.
Ανάμεσα στις συνθέσεις του ήταν ορχηστρικά έργα, ένα ορατόριο και αρκετές όπερες και μπαλέτα. Το πιο γνωστό του έργο είναι το συμφωνικό ποίημα Sardegna, ένα αφιέρωμα στην πατρίδα του τη Σαρδηνία, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στη Φλωρεντία το 1933.